Danas se sve više govori o aktivnom starenju. A znamo li šta je to?

“Je li aktivno starenje način da brže ostarimo?” Ovo su riječi jednog od građana kada smo govorili o aktivnom starenju. Šta mislite, da li je u pravu?

I ako se u narodu koriste kao sinonimi, termini starenje i starost imaju različita značenja. Starenje je ireverzibilan, cjeloživotni proces koji se dešava svakom živom biću. I ako se ovaj proces dešava svima, bez izuzetka, brzina i način starenja je individualan, što znači da se različito dešava kod svakoga od nas. Starost je, sa druge strane, životna faza u koju dolazimo procesom starenja. Kada govorimo o granicama starosti, rekli smo da su one promjenjive, pa kod različitih autora možemo naići na različite podatke. Prema SZO (Svjetska zdravstvena organizacija), prema hronološkoj dobi, starost dijeli na 3 grupe:

– Od 60-75- starije osobe
– Od 76-90- Stare osobe
– Od 91 i više- veoma stare osobe

Neki drugi autori pomijeraju ove granice, tako da one danas gube svoj značaj.

Znači, starimo svi. Ali šta će nam onda ovo “Aktivno”?

Aktivno starenje treba da omogući osobi da ostvari Ili održi svoj puni psihički, fizički I društveni potencijal bez obzira na godine. U suštini, aktivno starenje zagovara vjerovanje da starost nije prepreka za vođenje aktivnog i angažovanog načina života. Podstiče starije osobe da zadrže pozitivan stav prema starenju, prihvatajući prilike za rast i samoodricanje. Fizička aktivnost igra centralnu ulogu u ovoj filozofiji, promovišući redovno vježbanje radi poboljšanja pokretljivosti, snage i opšteg zdravlja. Od brzih šetnji u parku do joga sesija i treninga snage, postoji bezbroj načina za starije odrasle osobe da ostanu aktivne i uživaju u prednostima aktivnog načina života.

Pored toga, aktivno starenje naglašava važnost mentalne stimulacije i cjeloživotnog učenja. Uključivanje u intelektualno stimulišuće aktivnosti poput čitanja, rješavanja zagonetki ili učenja novih vještina ne samo da održava um oštrim, već takođe podstiče osjećaj svrhe i postignuća. Dodatno, održavanje socijalnih veza i učestvovanje u aktivnostima zajednice ključni su aspekti aktivnog starenja, pružajući prilike za smislene interakcije i osjećaj pripadnosti.

Prihvatanje aktivnog starenja zahtijeva promjenu mentaliteta, izazivajući društvene stereotipe i prihvatanje inherentnog potencijala starijih osoba. Radi promocije inkluzivnih okruženja i politika koje su prijateljske prema starosti, trebamo raditi na stvaranju servisa koji su okrenuti isključiva potrebama starije populacije.